Een prachtige foto van een speelse situatie, maar dan wel in 1928.
Als je ernaar kijkt dat wordt je vrolijk. daar is niets aan te doen. Je herinnert je eigen fascinatie als kind voor die zeepbellen. Prachtig glanzend langzaam dalend en op de wind onvoorspelbaar bewegend en ongrijpbaar. Als je ze beet pakte gingen ze stuk. Dit beeld is een favoriete foto om er niet teveel in beeld is gebracht, een krap aangesneden beeld en een rustige compositie. Less is more, zeg maar. Je ziet alleen de hand met de pijp waaraan een zeepbel hangt en het hoofd van een jongen die zijn handen bijna beschermend klaar houdt om de zeepbel op te vangen, ook al weet hij dat de zeepbel dan kapot gaat. De lach is een voorzichtige, want hoe mooi het ook is, de zeepbel kan elk moment uiteenspatten. Verwondering en plezier strijden om voorrang, met de wetenschap dat de zeepbel zeer breekbaar en tijdelijk is.
Dit beeld staat gelijkertijd ook voor de onveranderlijkheid. Alles is veranderd sinds 1928, maar we kunnen dit beeld nog bijna dagelijks om ons heen zien. De ronde zeepbel dient als metafoor dat alles terugkomt.
Plezier in eenvoudige handelingen, genieten van het moment. Zeer mindfull. Waardeer de zeepbel, heb plezier en laat je niet beïnvloeden door het wetenschap dat het maar kort duurt.
Kortom aan symboliek geen gebrek in dit beeld. Maar het belangrijkste is dat het een prachtige foto is en de je door ernaar te kijken vrolijk wordt. Ik in ieder geval!
Artikel geschreven door: