BlOeM – Bob Negryn

Op woensdag 1 december 2021 hebben Mets en Linda namens het Fotografencafé Bob Negryn ontmoet in het Mondriaanhuis.

De man die bloemen fotografeert, in Nederland wordt het meer geaccepteerd dan in het buitenland. In Ierland, waar hij samen met zijn vrouw woont, moet je bijvoorbeeld als man niet met een paraplu lopen. Op maandagochtend kom je er nog mee weg, op vrijdagavond zeker niet.

Hij fotografeert al jaren bloemen, dit als onderwerp ligt in Nederland voor het oprapen. Het bloemaanbod in Nederland is rijk en maakt het een gemakkelijk en prettig onderwerp voor Negryn. ‘Wat ook misschien meespeelt’ zegt hij, ‘toen ik jong was ging mijn vader tennissen en dat was in de bloemenveiling. Dit was ’s avonds, maar dan was er nog wel heel veel te zien. Het waren niet de meest mooie bloemen, maar dat vond ik juist reuze interessant om allemaal te zien.’

Een overvloed aan afgekeurde bloemen, die een beetje verlept waren of al dood waren maakte een indruk op hem. Bloemen in de vaas of als cadeautje kom je vaak tegen, maar zo per kilo in overvloed is niet alledaags.

Nederland is één van de vele landen waar we veel dingen in overvloed hebben. Toen hij zijn vrouw Mary leerde kennen meer dan 30 jaar geleden, zij is Iers, daar in Ierland was niks. Het was een arm land. Er was genoeg te eten voor de mensen, maar er was geen overvloed. Dat was echt een andere ervaring.

BlOeM!

‘Wat opvalt is dat de bloemen in plastic flesjes zijn gezet. Het geeft het geheel een ietwat surrealistische sfeer.’ staat op de website het Mondriaanhuis. Negryn zelf vindt plastic een fantastisch mooi materiaal. In het geval van de vaasjes is het iets waar niemand naar kijkt, het zijn flesjes, niks bijzonders. Maar toch, als je het uitvergroot blijkt het een heel bijzonder onderwerp. De structuur van het materiaal alleen al. Iets wat zo gewoon is in onze maatschappij, zo onachtzaam mee omgegaan, er wordt zoveel weggegooid en er komt nog iets bij kijken; het is nostalgie! Over een paar jaar bestaat het allemaal niet meer. Dan weet bij wijze van spreke niemand meer dat dat plastic is. Op de vraag of hij dan niks meer om te fotograferen heeft antwoord hij direct; ‘Ach, dan verzin ik wel weer wat.’

Iets waar hij nooit bij stil heeft gestaan en ook nooit wilde maar wel gebeurt, het onderwerp dateert. Het wordt daardoor een document. ‘Dat wil ik niet, maar dat wordt het.’ zegt hij met een glimlach. ‘Daar kun je niks tegen doen.’

Door te spelen met licht in de studio is hij tot deze beelden gekomen. De sappen in de bladeren van een papaver heeft hij aangelicht met een rode lazer, ‘Dan lijkt het vocht in het blad een beetje te gloeien.’ ‘Of je schijnt met een lamp van achter er doorheen, dat kan omdat de blaadjes zo teer zijn.’ Dit maakt de keuze voor tulpen gemakkelijk, daar valt een hoop mee te doen. Een bezoeker merkte tijdens ons interview op dat de bloemen hierdoor nog tot leven komen, ze stralen nog. ‘Hier moet je wel de juiste momenten voor vinden. Vaak laat ik iets staan, laat ik het een paar dagen staan. Dan maak ik op verschillende momenten foto’s, kijken welk moment het beste is. Dit is niet te voorspellen. Kijken wat er gebeurt… Soms kom je er dan achter dat je te laat bent, komt nooit meer terug.’

Ander werk

Dit is natuurlijk niet het enige wat Negryn fotografeert. We zijn benieuwd of er een overeenkomst zit in zijn werk. ‘Het zijn verschillende aspecten. De stillevens zijn dingen die ik doe als ik binnen zit en als ik buiten ben kijk ik naar landschappen, kijken hoe de landschappen door ons gemaakt zijn en hoe dat bepaalt hoe wij zijn, wie wij zijn. Iemand die in Nederland is opgegroeid is anders dan die in Ierland of Zwitserland is opgegroeid. Dat heeft gedeeltelijk te maken met geschiedenis, hoe wij met een landschap omgaan. Dat is iets waar ik in mijn fotografie veel gebruik van maak. Ik fotografeer niet zo zeer een afgebakend onderwerp, maar meer de manier van kijken naar iets, hoe je het ervaart.

Hij ziet het en geeft er een betekenis aan. ‘Ik ben geen documentair fotograaf, maar de tijd kan je werk dateren. Dat had ik bij deze foto’s tot een paar jaar geleden niet bij stil gestaan dat dat vlug zou kunnen gebeuren, maar dat nu over een paar jaar zo zijn.’ De flesjes van de bloemen worden waarschijnlijk over een x aantal jaren niet meer gebruikt. ‘Als ik foto’s maak van landschappen probeer ik vaak dingen eruit te houden die een foto direct aan een moment koppelen. Ik zou niet heel gauw een auto in een beeld laten zien.’

Het verhaal wat Negryn op dat moment ervaart wil hij overbrengen. ‘Ik geniet van kijken. Dat wil ik overbrengen.’

Voor meer informatie klik hier.