In 2014 bracht de Cubaanse fotograaf Gabriel Dávalos zijn eerste fotoboek uit: ‘Habana Sensual’ (Sensuele Havana). In het voorwoord scheef een goede vriend: “Hier is zonder al teveel opsmuk datgene te zien wat Havana ons kan schenken als we rustig de tijd nemen om haar te bekijken”. In een notendop zegt dit veel over Gabriel Dávalos; journalist, fotograaf en designer bij de Cubaanse groep Buena Fe.

Gabriel heeft een grote passie voor zijn stad Havana, voor zijn land Cuba én voor ballet. Met eindeloos geduld en zónder camera bekeek hij jarenlang verschillende balletvoorstellingen en schoot in gedachten foto’s. Toen hij eindelijk een camera had, wilde hij meer: niet alleen foto’s van balletvoorstellingen, hij wilde zijn land portretteren; wat hij als journalist al met de pen deed, maar nu met camera.

Tijdsbeelden vastleggen met balletdansers als rode draad. Voor zijn camera vliegen ze boven zijn geliefde stad Havana, door volkswijken, voor statige kathedralen en natuurlijk langs de befaamde Malecón van Havana. Op de achtergrond poseert Cuba, of zet Dávalos Cuba neer zoals hij Cuba ziet of wil zien. Het zijn foto’s vol drang naar perfectie, actie, passie en verlangen. Dávalos combineert zijn foto’s graag met teksten en in zijn woorden klinkt een verlangen naar een heropleving, naar een innerlijke schoonheid als hij schrijft (vrij vertaald): “Wij Cubanen hebben een wedergeboorte nodig. Het centrum is het centrum niet meer. We kunnen een nieuwe zoektocht naar de schoonheid in de essentie van de dingen niet langer uitstellen. Het is waardiger te lijden aan eenvoud dan te genieten van een pact met ontaarde trends, die voortkomen uit een drang naar het vinden van nieuwe wegen die – alleen op korte termijn – economische winst opleveren. De wereld mag haar beweegredenen hebben; Cuba heeft behoefte aan teruggaan naar het mens-zijn”.